O metodzie

Na świecie od ponad 30 lat istnieją, i cały czas są udoskonalane, formy pomocy osobom nie mówiącym. Są znane pod nazwą alternatywnych i wspomagających metod komunikacji (alternative and augmentative communication – AAC). Termin ten oznacza cały obszar praktyki klinicznej- edukacyjnej, logopedycznej, psychologicznej- mającej na celu skompensowanie (uzupełnienie bądź zastąpienie) zaburzonej lub nie istniejącej mowy. Niemożliwe do wypowiedzenia słowa zostają zastąpione przez symbole- znaki graficzne, bądź manualne, które niosą znaczenie i mogą służyć do budowania wszelkich wypowiedzi, podobnie jak mowa. Komunikacja wspomagająca i alternatywna, stosując niewerbalne sposoby porozumiewania się, stanowi dodatek bądź substytut mowy:

• Komunikacja alternatywna - znajduje zastosowanie, gdy osoba porozumiewa się bezpośrednio - twarzą w twarz - inaczej niż za pomocą mowy. Znaki manualne, graficzne, pismo itp. to przykłady alternatywnych form komunikacji dla osób pozbawionych możliwości mówienia.

• Komunikacja wspomagająca - oznacza komunikację uzupełniającą lub wspierającą. Słowo „wspomagająca" podkreśla fakt, że wprowadzenie alternatywnych środków komunikacji ma dwojaki cel: wzmacniać i uzupełniać mowę oraz gwarantować zastępczy sposób porozumiewania się, gdy osoba nie zaczyna mówić.

  Terapeuci

mgr Barbara Bartkowiak
mgr Grażyna Pierzchała-Dulowska
mgr Patrycja Dobrzyńska- Kowalik
mgr Lucyna Kościelniak
mgr Agnieszka Reich-Radaczyńska
mgr Anna Mrozek