O metodzie

Nauka orientacji przestrzennej i bezpiecznego samodzielnego poruszania się ma na celu zwiększanie samodzielności i niezależności osób niewidomych i słabowidzących. Stanowi kluczowy element w rehabilitacji osoby z niepełnosprawnością wzroku. Nabycie kompetencji w zakresie orientacji przestrzennej i mobilności oddziałuje pozytywnie na takie obszary funkcjonowania, jak: społeczny, emocjonalny, poznawczy, edukacyjny, zawodowy.

 Nauka orientacji przestrzennej i bezpiecznego samodzielnego poruszania się obejmuje między innymi:

1. Orientację w schemacie własnego ciała;

2. Posługiwanie się pojęciami (relacje przestrzenne, lewa i prawa strona, kształty, wielkość);

3. Podstawowe techniki ochronne;

4. Poznawanie swojego otoczenia oraz zachodzących w nim stosunków przestrzennych i czasowych;

5. Operowanie relacjami odległości i czasu;

6. Tworzenie wyobrażeń przestrzennych;

7. Rozumienie cech otoczenia dostępnych za pomocą wzroku, słuchu, dotyku i węchu;

8. Techniki poruszania się z przewodnikiem;

9. Omówienie cech i rodzajów białej laski;

10. Uczenie technik posługiwania się laską;

11. Postawę ciała, utrzymywanie obranego kierunku marszu;

12. Wykonywanie dokładnych zwrotów;

13. Wypracowanie właściwego tempa i motoryki chodu;

14. Określanie kierunku marszu, planowanie trasy;

15. Orientowanie się w przestrzeni zamkniętej i otwartej;

16. Naukę pokonywania tras;

17. Wykorzystanie echolokacji w poruszaniu się;

18. Wykorzystanie nowoczesnych technologii w poruszaniu się;

19. Motywowanie i wspieranie w podejmowaniu działań.

Powyższy zakres czynności ma na celu zwiększanie samodzielności i niezależności osób niewidomych i słabowidzących.

  Terapeuci

mgr Anna Mrozek